W kolejnej, wakacyjnej odsłonie cyklu fotograficznego prezentujemy zdjęcie letników w Krynicy – perle polskich kurortów okresu międzywojennego.
Ustawa z dnia 16 maja 1922 roku o urlopach dla pracowników zatrudnionych w przemyśle i handlu była nowoczesna i pionierska. Przyznawała prawo do 8 dni płatnego urlopu po przepracowaniu roku oraz 15 dni po trzech latach pracy. Szczególnie wyróżnieni zostali pracownicy umysłowi – po półrocznej pracy mieli możliwość wypoczynku dwutygodniowego, zaś po roku zyskiwali do jednego wolnego miesiąca bez przerwy. Wadą ustawy była konieczność nieprzerwanej pracy w jednym przedsiębiorstwie. Prawem do płatnego urlopu nie zostali również objęci robotnicy zakładów przemysłowych i rzemieślniczych, zatrudniających czterech lub mniej pracowników. W II RP były to setki tysięcy osób.
Polaków zachęcano, aby każdy dzień wolny spędzać na wycieczkach, kempingach oraz zasilać kadry organizacji turystycznych i sportowych. W sklepach pojawiły się namioty, materace i kuchenki. Popularną i zarazem najtańszą formą rekreacji były rajdy piesze, często organizowane przez oddziały Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego. Na wakacje wybierano się głównie koleją. Wiązało się to z polityką państwa, które zachęcało obywateli do podróży pociągami, tworząc specjalne składy, wprowadzając zniżki dla turystów, a także dopłacając do nierentownych połączeń. W pociągach znajdowały się wagony restauracyjne, dancingowe, a nawet kino.
Koleją można było dojechać również do Krynicy. Odznaczająca się elegancją i gustem, należała do najmodniejszych polskich kurortów. Prezentowane zdjęcie uwieczniło grupę letników na górskiej wycieczce. Panie zaprezentowały się w strojach spacerowych, część z opaskami na krótkich włosach w modnym stylu lat 20. Panowie wystąpili klasycznie. Dopiero następna dekada miała upowszechnić wakacyjną elegancję w postaci marynarek, bluz, spodni i koszul z jasnych, przewiewnych tkanin.
____________________________________
Fotografia letników w Krynicy, lata 20. XX wieku, dar Wandy Czarneckiej
